‘Schouders laten zakken, borstbeen naar voren. Nu trek ik eraan.’ De platen van het röntgenapparaat drukken de borst zo plat als maar kan. ‘Adem inhouden’. En klik.

Vandaag, 13 oktober, vieren we Geen BH-dag. Het is geen officiële nationale of internationale feestdag. Meedoen is niet verplicht. Maar door vandaag de BH aan de wilgen kapstok te hangen vraag je aandacht voor borstkanker en het belang van (zelf)onderzoek. 

Orkaankracht Bas Sommeijer heeft ervaring met borstkanker. Vorig jaar toen zij terugkwam van vakantie lag er een oproep voor de borstenbus in haar brievenbus. Ze voelde zich gezond, had nergens last van, ging erheen en het was raak: 

‘Er kwam ‘borstkanker’ uit.’ 

De kanker die bij haar ontdekt werd is van het soort dat 75% van de vrouwen die borstkanker krijgt heeft. Bas kreeg een borstsparende operatie: 

‘Nu, een jaar later voel ik me goed. Natuurlijk loopt het bij iedereen anders, maar het is een klein wondje bij mij. Binnen vier maanden was ik ziekenhuisvrij.’ 

Gisteren heeft ze toevallig de borsten weer laten pletten. Dat is natuurlijk spannend, maandag krijgt ze de uitslag: 

‘Ik wil zo graag benadrukken dat het belangrijk is gewoon te gaan als je wordt opgeroepen of als je twijfelt aan iets wat je voelt! Bij mij waren de consequenties veel erger geweest als het niet zo vroeg ontdekt was. Niet bang zijn, gewoon gaan!’ 

Hoe controleer je zelf je borsten? 

  • Ga voor de spiegel staan en kijk naar je borsten. Check of je iets opvallends ziet.
  • Naast kijken is het ook belangrijk om te voelen.
  • Leg je linkerarm in je nek en voel met je vlakke rechterhand je linkerborst.
  • Voel met zachte draaiende bewegingen elk gedeelte van je borst, van buiten naar binnen. Het is belangrijk om helemaal tot aan je sleutelbeen en oksel te voelen.
  • Check of je een knobbel, verharding of andere verandering voelt.
  • Doe hetzelfde met je rechterborst.
  • Voel of zie je iets anders dan normaal of maak je je zorgen? Ga dan naar je huisarts.

Op de website van het KWF vind je uitgebreide informatie 

Door Bas Sommeijer en Merel Kan