Jan Hoveling en Kees Tempelaar waren erbij toen de Beatles in 1964 hun eerste en laatste concert in Nederland gaven in de veilinghal van Blokker.
58 jaar later worden de twee vrienden uit Koog aan de Zaan ondergedompeld in de muziek en de dansende menigte in de Cavern Club in Liverpool. Hier ontdekte Brian Epstein de Beatles en op weg hielp naar de status van iconen uit de popmuziek. Nou ja, het was de nieuwe Cavern Club die grotendeels gebouwd is met stenen van het oorspronkelijke gebouw.
Door Jaap de Jong
Het bezoek aan deze heilige plek was een onderdeel van de sentimental journey die Jan en Kees maakten met hun Zandvoortse vrienden Fred Hoolwerf en Hans Super. Op de Puch, want deze even iconische brommer en de muziek zijn het bindende element in hun vriendschap die ontstond tijdens een rockfestival op Terschelling.
Alleen Beatlesfans kunnen zich voorstellen wat het met je doet als je over de Penny Lane loopt, ogen en oren tekort komt in het Beatles Museum en in een bus langs de geboortehuizen van de Beatles rijdt die onderdeel zijn geworden van het Britse erfgoed.
Geen eitje
Om in brommertermen te blijven: de reis was onvergetelijk, maar zeker geen eitje. Het is te danken aan de tas met reserve-onderdelen en de technische vaardigheden van Hans Super dat het einddoel werd bereikt en de achthonderd kilometer lange rit niet eindigde op de Boulevard of Broken Dreams.
De eerste wat steile heuvel in de Yorkshire Dales maakte duidelijk dat drie van de vier Puchs het niet trokken. Die moesten telkens met handkracht naar de top worden gesjouwd. Fred had de route perfect uitgestippeld op een wegenkaart en daarop stond geen informatie over de hoogteverschillen.
Onder het verhaal het complete verslag. Met daarin hoe de reis voor Jan Hoveling eindigde in een veewagen. Hoe ze op de snelweg verzeild raakten en over de vluchtstrook tegen het drukke verkeer in terug moesten zien te komen. Hoe ze in Liverpool in de stromende regen twee vierbaans snelwegen moesten oversteken om de haven te bereiken. Waarom Fred op sleeptouw moest worden genomen. En de eigenaar van het bed&breakfast in Liverpool beloofde dat hij We’ll meet again op zijn accordeon speelt als ze een keer terugkomen.
Geweldige reis. Jammer dat Jan z'n brommer ermee ophield. Mijn advies: Gewoon nog een keer overdoen.
Schoolvriendje Serge Okker had een groeistoornis (nierziekte) en werd niet groter dan 1 meter veertig centimeter. Serge moest ook een Puch en daarvan had de dealer het zadel, via een ingenieus stukje laswerk, verlaagd zodat het stevig ingeklemd zat tussen de tank en de bagagedrager. Had ie, Serge dus, op het schoolplein de Puch met het hoogste stuur.