Gisteren reageerde een buschauffeur onder een bericht dat ik schreef over het feit dat een bus door z’n as zakte tijdens een rit: 

‘Pffffff hou eens op met die stemmingmakerij. Ja er zijn wat opstart probleempjes maar deze hadden we ook gehad wanneer het CXX was gebleven. Jullie zijn nog erger dan de “Telegraaf”…’ 

Dat hij een bus die door z’n as breekt een ‘opstart probleempje’ noemt, vind ik gek. Daarnaast deed het commentaar me een beetje pijn. 

Bij de Orkaan ben ik zo’n beetje Chef Bus en daarbij probeer ik me bij de feiten te houden. Die zijn niet altijd positief, maar wij zijn nou eenmaal niet in dienst bij de vervoerders, de Vervoerregio of Zaanstad. Onze informatie komt van passagiers en chauffeurs. Natuurlijk checken we zaken bij de communicatieprofessionals, maar die antwoorden, als die al komen, wegen we graag zelf. 

Dat we niet altijd staan te juichen, komt niet omdat we tegen Connexxion of EBS zijn, maar omdat we zien dat het niet helemaal fijn loopt. 

De fout ligt niet bij de chauffeurs. Laat dat duidelijk zijn. Toch zijn zij de Kop van Jut: alles wat mis is krijgen ze te horen op de bus. Ongefilterd, recht voor z’n raap. 

Zo’n drieëntwintig jaar geleden deed de marktwerking zijn/haar intrede. Het openbaar vervoer werd exclusief, maar tijdelijk gegund aan een vervoerder in een regio. Oerdom in mijn ogen. Energie, zorg, onderwijs, gas, water, wonen en openbaar vervoer. Dat zijn standaardwaarden in onze samenleving. Een hoop daarvan hebben we uitgeleverd aan bedrijven. En dus aan, vaak buitenlandse, investeerders die geld willen zien. Met aandeelhouders, en managers die in leaseauto’s rijden terwijl de buschauffeur zelfs geen vrij-vervoerkaart meer kunnen krijgen voor henzelf en hun familie. 

Chauffeurs die ik spreek houden van het vak, van de bus en van het sociale aspect. 

Niet van het gedoe bij ‘beter betaalden’ op het bureau, en niet van slecht materiaal dat soms letterlijk met Duct Tape aan elkaar hangt.

Waar vroeger geïnvesteerd werd in welzijn van mensen en materiaal, door goede secundaire arbeidsvoorwaarden en eigen onderhoud en garages, gaat het tegenwoordig om de maximalisering van de winst. Routes worden teruggebracht, prijzen verhoogd, de aanbieder wordt uitgeknepen, er is jarenlang bespaard op mensen en onderhoud.

Daarin heeft de Vervoerregio Amsterdam een grote verantwoordelijkheid, en Zaanstad verschuilt zich daarachter. Illustratief daarvoor is dat wethouder Gerard Slegers (bereikbaarheid en mobiliteit) meldt niet verantwoordelijk te zijn. Zijn woordvoerder van Zaanstad verwijst naar de woordvoerder van exact dezelfde Gerard Slegers die dan de pet opzet van vertegenwoordiger van de Vervoerregio. Hoe paars kan een krokodil worden? Wij schrijven daarover en dat zullen we blijven doen. Neemt niet weg dat positieve geluiden ook welkom zijn. Liefst niet vanuit corporate communicatie, maar vanaf de bus. Laat maar doorkomen.

Door: Merel Kan, foto Bas Sommeijer