“Dag lieve neef.” “Hoi lieve nicht.”
We zaten afgelopen vrijdagmiddag in de Bullekerk om een beetje te evalueren over het bijzondere klankconcert dat mijn neef Ruth Pos samen met Karin de Bie de avond tevoren voor het eerst op deze prachtige locatie heeft laten zien en horen aan zo’n 85 mensen die dit absoluut wilden meemaken. De meesten deden dat liggend op een matje met een dekentje over zich heen!
Jaren geleden was ik er ook al bij in de Zuidervermaning in Westzaan maar hoe dit klankconcert tot zijn recht kwam onder de invloed van de ruimte in ons prachtige Cultureel Centrum Bullekerk in Zaandam met haar ‘beroemde’ akoestiek (=klank en nagalm van een geluid c.q. trillingen), was overweldigend mooi. Neef Ruth is in het dagelijks leven leraar beeldende vormgeving en techniek in Haarlem. Zijn verhaal over zijn enorme collectie instrumenten en passie voor geluid is al weergegeven in een interview met de regionale krant maar hij wilde me toch nog even een persoonlijke nootje vertellen over zijn allereerste kennismaking met het instrument de Hang.
Toen hij in 2003 in de stad Groningen was en op een pleintje een Hangspeler hoorde spelen werd hij gelijk door dit bijzondere instrument betoverd. Om in het bezit te komen van zo’n (handgemaakt) instrument moest hij zelfs een bedelbrief sturen naar de makers ervan in Zwitserland. Inmiddels heeft hij een veelvoud van de Hang waarop hij ook speelde op speciale festivals. In maart jl. kwam voor hem de Bullekerk in zicht om daar een klankconcert te geven maar dat kon vanwege de coronacrisis niet doorgaan.
Dat wij als neef en nicht dezelfde naam hebben stamt uit de tijd van de ‘vernoemtraditie’ in onze familie en leidt soms tot hilarische situaties. Ooit kwamen we elkaar tegen in het uitgaansleven van Las Vegas. In Zaandam dan weliswaar want het was de naam van een in die tijd zeer populaire discotheek. We besloten een dansje te maken samen en kwamen niet meer bij van het lachen toen we bedachten dat Ruth Pos met Ruth Pos aan het dansen was en we ons nauwelijks konden indenken dat anderen dat ook zouden kunnen doen met een naamgenoot…
Toen bekend werd dat de klankconcerten eindelijk konden doorgaan in de corona-proof ingerichte Bullekerk, waarvan de eerste, in een voorlopige serie van 3x op de laatste donderdag van de maand, afgelopen donderdag heeft plaatsgevonden, was de verwarring over onze namen compleet. Keer op keer moest ik uitleggen dat ík het niet was die de concerten ging geven maar mijn neef! En op de pr-foto stond toch echt een mannelijk persoon afgebeeld, maar ja, wel met lange haren en die heb ik ook… We hebben er heerlijk om moeten grijnzen, volgende keer weet niemand meer beter, denken we zelf.
Ruth vertelt: zo’n 25 jaar geleden las ik een advertentie op Marktplaats over het volgen van een cursus gong- en klankschalen bespelen, dat werd gegeven in De Duif in Amsterdam. Daar had ik ook mijn eerste concert. Daarna ben ik een gongtraining gaan doen bij een gongmastertrainer. In de pauze ging ik naar buiten om op de Hang te spelen die in mijn auto lag. Met de cursisten om ons heen speelde de cursusleider mee met mijn 2e Hang.
Hij had een bedrijf die gongen maakte en een grote gong te koop die ik graag wilde hebben. We sloten een deal en ruilden de gong voor 6 instrumenten van mij. Karin de Bie, die met me meespeelt bij de concerten, heb ik daar leren kennen. Het werd een vriendschap voor het leven. Ze is waanzinnig talentvol.
Onze vaders waren dikke vrienden, wij zijn het ook. En we kijken allebei alweer uit naar het volgende klankconcert komende maand in de Bullekerk!
*Ruth*
Hoi, dit is zo leuk. Ik kwam dit artikel tegen op internet. Samen met Ruth en anderen waren wij bij de gongtraining in de Duif. Zelf ben ik toen verder gegaan als klankschalen heler. Toen die advertentie over zijn consert in de kerk verscheen wilde ik graag inschrijven om hem te horen spelen. Vanwege corona ging het toendertijd niet door. Graag zou ik vernemen hoe ik hem kan bereiken. Zodat ik alsnog een keer naar hem kan gaan luisteren.
Inderdaad is de Bullekerk een geweldig gebouw voor een dergelijke happening! Maar toch iets minder geschikt voor muziek en zang. Bij het optreden van Mylou Frencken cs. was de liedtekst vrijwel onverstaanbaar, omdat juist op het moment dat zij iets zongen, het geweld van de muziek weerklonk vanuit de koepel. Wellicht, dat er iemand is te vinden, die verstand heeft van aukostiek en die daar iets tegen kan bedenken!
Het geluid bij het optreden van Mylou Frencken en Dorine Wiersma was inderdaad niet ideaal. Dit kwam echter niet door de weerkaatsing van de kerk maar doordat de twee cabaretières voor het podium speelden en niet op het podium. Hiervoor werd gekozen omdat ze de vleugel wilden gebruiken, die toen nog niet op het podium stond, waardoor niet alleen de verstaanbaarheid minder werd voor het publiek, maar ook het zicht. Dit was niet ideaal. De dag erna hebben we de vleugel op het podium gezet, waardoor het zicht en ook het geluid en de verstaanbaarheid sterk verbeterd is. Onze (professionele) geluidstechnici hebben later ook de mengtafel verplaatst waardoor ook zij het nu beter kunnen horen. Ook zijn er in het midden van de kerk extra speakers bijgekomen. Wij zijn een startende organisatie en evalueren het geluid en de verstaanbaarheid voortdurend, juist omdat ook wij vinden dat dit gewoon goed moet zijn. De klankconcerten van Ruth Pos zijn een ander verhaal. Doordat hij zijn instrumenten verspreid over de hele kerk plaatst, versterkt de natuurlijke galm van de kerk het effect, en dat maakt het in dit geval juist prachtig. Dank voor uw reactie, wij horen het graag als we nog iets moeten verbeteren. Met vriendelijke groet, Ceciel Kockelmans, programmeur van de Bullekerk