De meeste mensen belanden op een stoep als ze hun erf afstappen. Zo niet Pieter Heine uit Krommenie. Hij opent z’n poort, doet een stap naar voren en staat op de rijweg. 

Voor Pieter is het altijd spannend, wanneer zijn kleuters buiten de poort gaan. Voor hen is het letterlijk levensgevaarlijk: 

“Ik kan kinderen zeggen dat ze op de stoep moeten blijven, maar er is letterlijk geen fysieke scheiding. Voor kinderen als zowel automobilisten erg onduidelijk”.

Oplossingen als paaltjes of bloembakken is door de gemeente allemaal aan de kant geschoven of slecht bedacht en daarmee gestaakt.

Voor het beeld, zo was het:

En zo is het nu aan het Duinkerken (Pieters poort/erfuitgang is rood omcirkeld):

De situatie was niet altijd zo. Voorheen liep er een stoep van twee meter breed langs het erf voordat je op de weg terechtkwam. In 2014 werd de wijk vernieuwd. De stoep werd vervangen door een stuk openbare weg tot tegen de schutting aan. 

De bewoners hebben sindsdien contact met de gemeente over de zaak. Met als enige resultaat dat er een verkeersbord ‘parkeren in de vakken’ is toegevoegd in 2015. Dit om te voorkomen dat mensen aan de schutting zouden gaan parkeren waardoor het gezin het erf helemaal niet meer af kan. Helaas werkt dit ook niet en handhaving is dan ver te zoeken.

Na zeven jaar dolmakende kastje/muur/kastje/muur-communicatie komt de gemeente met een cadeautje: De bewoners krijgen een groenstrook van een meter breed, in onderhoud van de gemeente. Het is geen veilige stoep van twee meter, maar ze hebben het ermee te doen. 

De redenen die de gemeente opgeeft aan de bewoners zijn budgettair en auto’s kunnen niet uitparkeren met een bredere groenstrook. 

De bewoners snappen daar niks van. In de oude situatie ging dat prima en stonden er vele malen meer auto’s. Zij willen gewoon een veilige en fatsoenlijke border voor overzicht en veiligheid. Dit is slechts een doekje voor het bloeden.

Het is wachten op het eerste slachtoffer (tje).