Onze eigenste streekdichter is een gelukkig lichtpuntje ingebouwd in met zorg uitgesneden pompoenen, dat met liefde voor het vrije woord, zaken als bouwen, democratie, het recht op staken, volle buiken, hutten en de plicht tot dichten berijmt.

Hij houdt ook van letters die woorden vormen. Die woorden zet hij in een bepaalde volgorde om kronkels te maken, gedichten te bakken of geluk te brengen. En – verdomd als het niet waar is – hij is daar best goed in.

Vandaag gebruikt hij zijn geluksgereedschap (het is gewoon een fluwelen pennetje!) om een gedicht te schrijven over, ja, mijn kind, zakken vol met wind, het seizoen van de paddo’s:

Herfst

ik kan dichten van de winter
van lange nachten
van koude wind
van een sneeuwbal
in pluizige wanten
van een nietsvermoedend kind

ik kan dichten van de lente
van fris jong groen
bedekt met glanzend glazuur
op takken
op bladeren
in een ontwakende natuur

ik kan dichten van de zomer
van twinkelend licht op water
van de zon op volle kracht
van druppels
op bezwete lijven
in een korte hete nacht

in de herfst
als bladeren vallen
houd ik de zomer bij me
valt mijn pen
stokt het dichten
omdat op herfst niks valt te rijmen

Frans Reichardt 2023

Intro Merel Kan, het fijne gedicht van onze streekdichter Frans Reichardt. De paddestoelen boven zijn van Tessa-Berghouwer