Het Zaaneiland – of William Ponteiland – bestaat als woonwijk pas sinds het eind van de vorige eeuw. Het is nog steeds een eiland, door een brug en dam verbonden met het vasteland.
Daarvoor was het vooral houtopslag, alhoewel er aan de Badhuisweg – de enige straatnaam die nu nog aan de oude situatie herinnert – ook huizen stonden.
De verbinding met het vasteland werd onderhouden met pontjes, en het Zaaneiland had een vermaard zwembad. (hier een site met de geschiedenis van het Zaaneiland)
Albert Groothuizen maakte in 1991, vlak voor de sloop van de houtopslagloodsen en het bouwrijp maken voor de nieuwe woningen, een serie foto’s van de laatste resten van het oude eiland.
Een lege loods
Sloopresten met op de achtergrond de Albert Heijntoren
Loods 4
Badhuisweg, op de achtergrond de Prins Hendrikkade
Doorkijkje
Het Eiland zoals we het kennen is ontstaan omstreeks 1880 toen Zijkanaal G werd gegraven. Voor die tijd was het een schiereiland dat Westerhem werd genoemd. De Zaan stond voor het graven van zijkanaal G via het Timmerrak (het water langs de Hogendijk) en Kerkerak ( het water langs de Havenstraat) in verbinding met he IJ.De Westerhem was buitendijksland ten westen van de Zuiddijk en bestond uit twee gedeelten, het Ooster - en Westerkattegat. De Westerdam was van ca 1650 tot na 1900 het domein van een negental houtzaagmolens. Rond 1875 verhuisde Willam Pont van Edam naar Zaandam waar op het Oosterkattegat diverse houtloodsen werden gebouwd. Het terrein werd al snel te klein en rond 1900 besloot met terreinen te kopen op het Westerkattegat (Eiland) en werden de loodsen op het Oosterkattegat gesloopt en werden er op het vrijgekomen terrein de componistenwijk gebouwd.