April vorig jaar schreven we dat de unieke’ tuin die Lappenklaas met zijn eigenste handen, eigengereid, bouwde in Westzaan te koop stond. Toen moest je € 595.000, – meebrengen om het paradijs te bemachtigen.
Het perceel verdween van de website van de verkoopmakelaar en we hielden de plek in de gaten. Daarna werd het stil.
Tot deze maand. Het perceel wordt weer aangeboden. Nu in zijn geheel met de loodsen en met de grond ernaast voor de prijs van € 1.200.000 k.k.
Na de video die we vorig jaar maakten tikken we verder:
Klaas van den Brink creëerde achter zijn huis een plek waar je niet uitgekeken raakt. Waar je ogen tekort komt, denkt dat je – per ongeluk natuurlijk – een paddo hebt genomen, waar je wild wil feesten, sereen kan reflecteren, gek wordt van verwondering, wegdroomt in wat mogelijk is en beseft dat je zelf een ingeblikte burgerlul (m/v) bent. Een plaats die zindert van nietsontziende eigenheid en ogenlijk genot.
Het werk van Klaas van den Brink doet denken aan dat van Antoni GaudÃ, maar het is daar voorbij. Wat de grootheden Gaudà en Lappenklaas gemeen hebben is dat hun werk nooit af is. En dat je altijd iets nieuws blijft zien hoe vaak je ook kijkt.
Het verschil? Misschien de hoeveelheid lege flessen die onze Klaas gebruikte om zijn werken kleur te geven?Â
Verdwijnt de tuin?
Daarbij lijkt voor de koper geen enkele restrictie te bestaan als het gaat om het behoud van de kunst. De unieke tuin, wij zouden willen stellen dat dit het meest unieke kunststukje van de Zaanstreek en ver daarbuiten is, wordt dus volledig overgeleverd aan degene die dat bedrag ervoor neerlegt.
Het paradijsje staat niet op de Monumentenlijst…
Door Merel Kan, foto Aaf Aafjes
Ooit ergens in het noorden van België, in een middeleeuws stadje, een soort van kapel gezien, die net zo opgebouwd was: van flessen, waar dus ook het licht doorheen scheen. Inderdaad een betoverende ervaring om daar in te staan.
ik heb ook nog meegeholpen met de wondertuin. De flessenmuur gevoegd, de basis en de structuur van de een aantal beelden waaronder het spiegelbeeld, het rondetempeltje (tholos) en het kasteel. Eerst maakten we het cement met de hand later met de cementmolen , toen ging het hard. De afwerking deed Klaas: dat was heilig voor hem. De kunst academie van Tokyo klassificeerde ons onder folly-art , waarschijnlijk omdat we voortborduurden op het werk van Simon Posthuma en Marijke Kooger "the Fool". Zover ik me herinner waren we vooral met ons zelf bezig...