Olam werd nieuws in 2019, bleef dat in 2020 zal ook in 2021 nieuws zijn. Krijgt de Koogse cacaoverwerker een vergunning om 80 ton stikstof per jaar uit te stoten?

Die 80 ton is aanzienlijk minder dan waar Olam ‘recht’ op zegt te hebben: ruim 500 ton. Maar het is minder dan wat ze feitelijk uitstoten: 58 ton (in 2018).

De Omgevingsdienst Noord-Holland Noord die namens de provincie de natuurvergunning moet verstrekken, lijkt op de lijn van Olam te zitten, ze is van plan die vergunning af te geven.

Olam opereert al sinds 1998 zonder natuurvergunning, volgens het bedrijf is daar niks mis mee omdat natuurvergunningen (die Natura2000-gebieden tegen stikstof moeten beschermen) alleen verplicht zijn voor nieuwe activiteiten. En dat is bij Olam niet het geval. Of dat juridisch stand houdt is de vraag, en bovendien is het de vraag of het waar is.

Productie

In een Raadsinformatiebrief van Zaanstad (25 februari 2020) staat dat “eind 2018 het bedrijf een nieuwe productielijn in gebruik heeft genomen”. Ook is de lozing van afvalstoffen veranderd: eerst in de Zaan, daarna op het riool en nu afgevoerd. Bovendien blijkt uit stukken van Olam zelf dat er veranderingen in het productieproces zijn geweest: het plaatsen van een naverbrander bij ‘Branden, Malen, West’. Olam zegt nu een vergunning aan te vragen vanwege een biomassacentrale en een naverbrander bij ‘Branden, Malen, Oost’ maar dan was voor die eerder plaatsing dus ook al een vergunning nodig.

Omdat er volgens Olam niks in de productie is veranderd, zegt de cacaoverwerker dat op basis van de Hinderwetvergunning uit 1994 het bedrijf recht heeft op een uitstoot van ruim 500 ton stikstof per jaar. Dat ze aanmerkelijk minder (58 ton in 2018) uitstoten komt omdat ze de productiecapaciteit niet volledig benutten. Olam zegt zelfs minder dan die 58 ton te gaan uitstoten maar wil toch een vergunning van 80 ton.

Hoe die berekeningen van 500 en 80 ton tot stand zijn gekomen, is echter onduidelijk, bij de aanvragen van Olam zijn niet alle stukken openbaar gemaakt. De Orkaan heeft een WOB-verzoek (Wet Openbaarheid van Bestuur) ingediend om deze stukken boven tafel te krijgen.

Kalverliefde

Tegen het voorgenomen besluit van de Omgevingsdienst zijn al zienswijzen ingebracht door De Vereniging tot Ongeschonden Behoud Westzijderveld, Stichting Kalverpolder, Vereniging Vogelbeschermingswacht ‘Zaanstreek’, Kontakt Milieu Zaanstreek, Stichting Vrienden van het Oostzanerveld, de Stichting Krommeniër Woudpolder en Johan Vollenbroek van MOB (Mobilisation for the Environment).

Ook bewoners van de Stationsstraat en ‘Wandelclub Kalverliefde’ hebben een zienswijze ingediend waarin gevraagd wordt om:

“een exacte berekening van de 500 ton uit de vergunning van 1994 waaraan gerefereerd wordt in uw concept vergunning. Graag vernemen wij ook de grondslag van die berekening.”

Dat er nu pas sprake is van een verandering van bedrijfsactiviteiten, gaat er bij de indieners niet in:

“De vergunning uit 1994 moet volgens u nu vernieuwd worden omdat volgens u de plaatsing van een biomassacentrale een significante verandering is van de bedrijfsactiviteiten ten opzichte van 1994. Graag vernemen we van u wat voor de omgevingsdienst de definitie is van een ‘verandering in de bedrijfsactiviteiten’. Wat is het verschil tussen de plaatsing van de biomassacentrale en bijvoorbeeld een nieuwe manier van cacao verbranden in verband met een grote order van OREO (koekjes), ofwel het toevoegen van additieven als ammoniak of andere chemische stoffen bij het proces, ofwel het in gebruik nemen van een nieuw laboratorium, ofwel het opschalen van de productiviteit?”

Die 500 ton is ook een punt van zorg:

‘Dat Olam 26 jaar de natuur heeft mogen belasten zonder natuurwetvergunning vinden wij zeer ernstig. Dat Olam tot vandaag de dag 500 ton per jaar mag uitstoten vinden wij vooralsnog ongeloofwaardig.”

Lees hier ons Olam-dossier (24 artikelen).