Op een verjaardagsfeest bij mijn vriendin Ingeborg biecht ze, tijdens het eten van tofu op een stokje, op dat ze is gepakt voor illegale dumping.

In de verwachting dat er een clou volgt kijk ik haar aan. Ze kijkt verontwaardigd terug. Dit is serieus…

Mijn BFF scheidt afval als geen ander. Ze heeft verschillende vuilnisbakken. Niet alleen GFT, batterijen en glas hebben een eigen plekje, ook metaal en plastic wordt apart aangeboden. Papieren dozen ontdoet ze secuur van cellofaan, en met kleren, schoenen en spullen die hebben afgedaan, maakt ze anderen blij. Op haar brievenbus prijkt een nee/nee-sticker, ze raapt zwerfvuil en heeft standaard zo’n opgevouwen boodschappentasje bij zich.

‘Honderdzevenentwintig euro’, met trillende hand schenkt ze ons nog wat biologische wijn bij.

‘Ing, wat heb je gedaan?’, fluister ik geschrokken. Zo’n straf krijg je natuurlijk niet zomaar…

Terwijl ze vertelt dat ze haar dichtgebonden zakje plastic afval in de kantelbak van de volle plastic-container aan de Tuiniersstraat in Zaandam had gepropt, pakt ze haar boete erbij:

‘Uit onderzoek op 22 januari 2018 is gebleken dat uw afval op onjuiste wijze is aangeboden (….). Het verkeerd aanbieden van afval is verboden en daarom moet u een bedrag van € 127,- voor uw illegale dumping betalen.’

‘Dit verzinnen ze toch niet?’ Ik kijk haar streng aan, ‘er is onderzoek gedaan!’

‘Misschien heeft een bezoeker na mij, mijn zakje ernaast gezet?’

Verderop in de brief spreekt het hoofd van de afdeling straattoezicht de juf en pedagoge die blij wordt van een volle container, omdat dit betekent dat meer mensen hun afval scheiden, belerend toe:

‘Samen willen we de stad zo schoon mogelijk houden. Als iedereen zijn afval op de juiste manier aanbiedt, lukt dit het best.’

Bezwaar blijkt onmogelijk, meldt het hoofd. Alleen een ‘gang naar de burgerlijke rechter’ staat open.

Het komt er waarschijnlijk op neer dat ze de boete gaat betalen. Onterecht: alleen al aan de inhoud van het zakje hadden ze kunnen zien dat het hier om een trouwe scheider gaat.
Als de fles leeg is en keurig bij het andere witte glas staat, beloof ik haar dat ik er een stukje over tik.

Hier vind je eerdere columns van Merel Kan.