Kent u die van die jongen die naar Jimi Hendrix ging?

Op vrijdag 19 augustus 2005 ging ik voor de tweede keer in mijn leven naar Lowlands. The Kaiser Chiefs, Franz Ferdinand en Ben Hermans’ New Cool Collective (Zaans!). Vandaag begint de 30e Lowlands in Biddinghuizen. Maar Lowlands is al 55 jaar oud.

Op 28 december 1968 was ik bij de tweede editie, mijn eerste Lowlands. En wat voor één: Jeff Beck zou optreden, The Who, Jethro Tull en: Jimi Hendrix!

Door Piet Bakker

Lowlands 2005 was een geoliede machine: parkeerterrein, bordjes. Een behulpzame staf, een EHBO-tent, chill-ruimtes, silent disco, volop eten en drinken, toiletten, een uitgebreid en overzichtelijk schema dat keurig op tijd werd afgewerkt.

Lowlands 1968 was het Fawlty Towers van de popfestivals: naast de 18.000 mensen die op de koude vloer van de Margriethal van de Utrechtse Jaarbeurs een plekje hadden gevonden, stonden er nog 4.000 kaartlozen buiten in de kou. Zij begonnen een sneeuwballengevecht met de politie en haalden zo het Polygoon-journaal.

Binnen was het niet alleen koud. Er waren ook geen zitplaatsen, geen garderobe (wat niet heel erg was vanwege de vanuit de vloer opkruipende decemberkou) en te weinig toiletten. Wie geen broodje pindakaas van thuis had meegenomen had pech. De tocht naar de ‘catering’ was riskant. Het was niet alleen vol maar ook donker – de kans dat je je vrienden terug zou vinden of opnieuw een zitplek zou krijgen, was klein.

Maar goed… Jeff Beck, The Who, Jethro Tull en Jimi Hendrix voor een tientje (in guldens), dan ga je niet klagen.

Wachten…

Na optredens van Short ’66, Robert Long + Unit Gloria, Cuby en The Outsiders, T. Rex, Supersister, Johnny the Selfkicker, Pretty Things en Pieps Hofleverancier begon de onzekerheid toch toe te nemen, waar bleven Jeff Beck, The Who, Jethro Tull en Jimi Hendrix? De mededelingen van de organisatie waren spaarzaam en onverstaanbaar. Het gerucht was dat Hendrix en The Who er allebei wel waren maar dat ze ruzie hadden over wie als laatste mocht optreden.

Na een paar uur wachten bleken de geruchten waar. Jeff Beck, The Who, Jethro Tull en Jimi Hendrix speelden niet. (Wachten was trouwens het belangrijkste element van festivals en concerten in de jaren zestig en zeventig. Bij het openluchtconcert van Pink Floyd in het Amsterdamse Bos, wachtten we vijf uur in de regen totdat er een truck met een extra stroomaggregaat was gearriveerd. En als alles klaar stond, zat je normaal gesproken ook nog eens een uurtje te wachten totdat alles gestemd was.)

Lowlands zonder Hendrix dus. Hij zou zijn been hebben gebroken toen hij in London op het vliegtuig stapte (een week later trad hij gewoon weer op). The Who kwam niet opdagen omdat ze geboekt waren voor eind november – de originele planning van Lowlands 1968. De ironie wil dat het festival verzet was naar eind december op verzoek van Jimi Hendrix die op de eerste datum niet kon. Dat verzetten heeft er kennelijk ook toe geleid dat andere acts niet op kwamen dagen.

Debacle?

Het debacle van Lowlands 1968 zorgde ervoor dat het 25 jaar duurde, tot 1993, voordat de derde editie werd georganiseerd.

Eerlijk gezegd vond ik het niet zo’n debacle destijds, het was in ieder geval een onvergetelijk festival. Ik had Beck, Tull, Who & Hendrix wel willen zien, maar je kan niet alles hebben. Als vervanging was Pink Floyd geboekt, ook niet mis. En we zagen Tyrannosaurus Rex met Marc Bolan, nog voordat hij in 1970 elektrisch ging (en zich T. Rex ging noemen).

Het optreden van popcircus The Bonzo Dog Doo-dah Band (I’m the urban spaceman) inspireerde de aldaar ook aanwezige Zaankanters Paul Vreeken, Rob Vreeken en Bennie Rozema tot het oprichten van de Felix Cat Mauw-Wauw Group.

Pieps

Er trad ook een Zaanse band op Lowlands 1968 op. Pieps Hofleveranciers (René Groot, Rein van Briemen en Martin Lagerweg) waren ook op het eerste Lowlands te horen geweest. Dat was kennelijk zo succesvol geweest dat ze ook voor de volgende editie waren geëngageerd. De formatie excelleerde in ‘experimentele free jazz’ (ze speelden zelfs op het jazz-festival in Loosdrecht).

Het wemelt online (en in de geheugens van de aanwezigen en diegenen die denken daar aanwezig geweest te zijn) van geruchten en foutieve informatie. Wie zoekt op ‘Lowlands 1968’ vindt talloze verschillende en tegenstrijdige verhalen over de line-up en de organisatie.

Gelukkig heb ik het kaartje nog. Het festival heeft echt plaatsgevonden en ik was erbij.

Lees ook: