Gisteren plaatste redacteur Piet Bakker een stuk over zijn vakantie in de huisjes in de duinen van Egmond: ‘Herinneringen heb ik er niet aan, wel foto’s: in de bolderkar, bij de waterpomp en op het strand’. De foto met Piet in badpak krijgt een mooi plaatsje op de redactie.
Onder het stuk reageerde Niek A.F. Grandiek. Hij herinnerde zich zijn vakantie, een decennium later wel.
En dat vonden we zo leuk, dat we er een apart stukje van hebben gemaakt:
Egmond in de jaren zestig
Iets later, begin jaren 60, gingen we met het gezin twee weken in een huisje op het strand van Egmond. Een boer bracht met paard en wagen de spullen naar het huisje. Het huisje was van hout met een linnen dak dat zo lekker klapperde door de zeewind. Het huisje was krap, je kon er je kont amper keren, maar dat maakte niks uit, je leefde de hele dag buiten.
In dat huisje moest ook nog geslapen worden. Achterin was een kleine ruimte, gescheiden van de woonkamer door een groot gordijn, waarin twee tweepersoons stapelbedjes waren gepropt, met lattenbodems. De vijfde van het gezin moest op de grond slapen, meestal mijn vader. Als je boven sliep en je draaide je te wild om, kon er wel eens een plank van de lattenbodem loslaten. Die flikkerde dan op een van de onderslapers. Dat is mijn vader twee keer overkomen. Een keer op zijn harsus, vloeken die kerel! Nog een reden dat hij op de grond sliep….
Na een aantal dagen zat het zand overal. In je kleren, je schoenen, in het servies, het drinken, het eten, echt overal. Wat je ook dronk of at, je zat altijd te knarsen. ‘Geeft niet’ zei mam, ‘dat schuurt de maag’.
Achter het huisje was een diep gat gegraven en daarover een houten keetje geplaatst. Het skaithoissie, met een worvel derop. Na de grote boodschap hup een sheppie zand er over. Met warm weer kon het flink rieken daar.
De watervoorraad was een metalen vat op een houten constructie, waardoor het water op bijna twee meter hoogte voor net genoeg druk zorgde om met een zeikstraaltje uit het kraantje te lopen. Op het einde van de dag was het water altijd pislauw. Elke dag moest het watervat handmatig worden gevuld. Met een emmertje haalde je water uit een van de kranen op het strand. Je ging dus wel zo’n vijftig keer heen en weer voordat het vat was gevuld. Arme vader.
Trouwens, toen werd er op het strand ook nog gekampeerd. Bij een van de hoofdingangen naar het strand stonden wel vier rijen tenten op het strand. Bomvol dus, maar reuze gezellig! Het was ontzettend leuk om met schemer tussen al die verlichte tenten te lopen, maar je brak temet je enkels door al die scheerlijnen.
Mooie vakanties daar…
Over de huisjes in de duinen van Egmond verscheen eerder dit jaar het boek ‘Naar het huisje in de duinen’.
T/m 1 september is de tentoonstelling ‘Naar het huisje in de duinen’ nog te zien in de hal van het Stadhuis in Zaandam.
Lees ook:
- Vacantie aan Zee – koloniehuizen, strandvakanties (Orkaan-serie uit 2021)
- Martin Rep’s zomertour: Kamp Bakkum, het verloren paradijs
- Kees Hoope schenkt Hospice Egmond winst van boekproject (Uitkijkpost)
De foto boven kregen we via F. van Eck
We kampeerder ook op het strand! Tentje op en primus aan. Zandhappen.
Wat een fijne vakanties hebben wij met onze ouders in de jaren 60 gehad in Egmond. In de huisjes Albert, Cinderella of Boffie van Albert Heijn logeerden wij. Een grote kist met levensmiddelen werd per Van Gend en Loos vooruit gestuurd. Ons gezin, dat bestond uit 9 personen, reisde per trein en bus. Een keer was mijn vader bezig de kinderen in de trein te tillen, maar de trein moest vertrekken en mijn broertje zat er al in. Mijn vader riep nog, zet hem er in Heiloo maar uit! In Heiloo aangekomen zat mijn broertje achter een glaasje ranja op ons te wachten. Het was altijd mooi weer en als we van het strand kwamen, kregen we een ijsje. Dat was in die tijd een luxe! Een schommel in het duin en veel canons zingen. Wat een feest. We verlangen er allemaal nog wel eens naar!
Dat roept idd herinneringen op. Wij logeerden in de huisjes van de Batco in de jaren 50. Fantastisch! Houten huisjes met een buitentoilet en water van de pomp. Het is misschien gek, maar ik kan de schommel nog steeds horen en ook de geur van de huisjes. Het water was apart met een sterk ijzersmaak. Heerlijk! Veel later was ik eens in Egmond en ontdekte een pomp bij een huisje: het water smaakte nog steeds zo. Er waren toen nog bijna geen vakantiegangers en er waren overal bramen. Onze moeder maakte daar pap van: gezond en goedkoop, maar wel veel suiker denk ik achteraf. De bakker kwam langs met een mand en bezorgde besteld brood. Er was ook iets met een paard en wagen en groenten meen ik, maar dat weet ik niet meer. Vanwege onze hond mochten we plotseling niet meer: nieuwe regels. Dus kochten onze ouders een tent en verhuisden we naar het strandkamp Bad Noord. Dat werd na enkele jaren opgeheven en toen verkasten we naar Bad Zuid. Daar stonden we wel 3 tot 4 maanden elk jaar tot het einde van mijn HBS tijd.
Als het mag dan toch nog maar mijn reactie op het artikel van Niek Grandiek hier, deze dus wel over de strandhuisjes i.p.v. de duinen. Mijn opa en oma Rem hadden ook een huisje op het strand Egmond. Ieder jaar weer opbouwen en afbreken, dat was altijd weer een flinke klus, alles stond opgeslagen in een pand op het Pompplein, is volgens mij nu een discotheek of zo ? Nu zijn het allemaal stacaravans, stuk makkelijker maar die bestonden in 1960 nog niet. In die tijd diverse jaren als kleine jongen vakantie gehouden of een weekendje logeren bij opa en oma, mooier is er toch niet voor kinderen. Een of twee waterkranen om de melkbus te vullen, geen stroom maar een olielamp. Wat een avontuur bij storm en springvloed, dat was altijd spannend, helemaal voor de tentkampeerders op de camping op het strand ! Mooie tijd !
Mijn vader werkte in de jaren 50 bij koek en beschuitfabriek Hille. Die had 2 of 3 huisjes in de duinen van Six. Vanaf 1955 diverse vakanties hier doorgebracht. Goede herinneringen aan. Duinen waren in mijn ogen zoiets als bergen, als je een duin beklom kon je de hele omgeving zien. De Alpen kende ik als kind alleen van plaatjes, maar die bergen kon je in mijn ogen toen heel goed vergelijken met de duinen. De waterpomp die velen noemen kan ik me ook herinneren, ook van mij is er een foto bij één van die pompen. ik hoor nog het karakteristieke geluid van het oppompen van het water. Begin jaren 60 sloot de fabriek van Hille en de huisjes werden verkocht aan de Amstel brouwerij. Mijn vader moest dat regelen, voor zover ik weet als bestuurslid van de personeelsvereniging. Enkele dagen na dat dit geregeld was stopte er een vrachtwagen van de Amstelbrouwerij bij ons huis, die als dank voor het regelen van de transactie zo'n klassiek houten kratje Amstelbier kwam bezorgen. Mijn ouders warengeen bierdrinkers, dus het heeft volgens mij tijden geduurd voor het bier op was. Als mijn moeder nasi maakte werd er wel eens een flesje geopend. Mooie herinneringen die hier door ieder gedeeld worden.
De tentoonstelling over de vakantiehuisjes in Egmond is nog t/m 1 september te bekijken in de publiekshal van het Gemeentehuis Zaanstad. Maar wilt u het verhaal over deze vakanties in Egmond nog eens horen, kom dan maandag 25 september naar buurtcentrum De Bovenkruier in het Kalf. Tijdens het Historisch Café van 14.00 tot 16.00 uur komt Rob van der Meulen u alles vertellen over deze tijd en kunt u natuurlijk uw eigen herinneringen ook delen.
Ook ik heb zeer goede herinneringen aan onze vakantie in Egmond. Wij zaten in het huisje Uiterste grens of honderd percent van de verzekeringsmij de Tiel Utrecht. De huisjes van Verkade waren vlakbij. De speeltuin mag niet onvermeld blijven.Irritant waren de gaskousjes in de lamp die om de haverklap kapot gingen . Ik kom er nog weleens, omdat een bekende zo'n huisje gekocht heeft. Alle herinneringen komen dan weer boven
Hoi Anton uit Utrecht /Nieuwegein, jij naar Egmond? Dat had ik nou nooit achter je gezocht, Dacht eerder aan de mooiste kustplaats in Nederland, Utreg am See of te wel Katwijk. Groet gertvanes@planet.nl
Herinneringen aan Egmond aan Zee. Nog steeds mijn favoriete badplaats. Het is dat een van mijn nichtjes (de zus van mijn vader ging al met haar gezin naar Egmond rond 1950; ons gezin volgde een paar jaar later) dit bericht doorstuurde, anders had ik niet geweten van het bestaan van het boek. Ook ik houd me aanbevolen voor een tweede druk.
Als er ooit een tweede druk komt van het boek, bestel ik hem direct.
Zou zo graag het boek willen. Hopelijk komt er toch een tweede druk
Jarenlang, in de voorjaarsvakantie, met mijn opa en oma in huisje de Havik vakantie gevierd. De Havik was van de ZBB, topherinneringen. In de ochtend de konijnen zien rondrennen en de rest van de dag renden we zelf door de duinen. Zand in een ouwe sok, linten en een touw eraan en dan hadden we uren lol met het zo hoog mogelijk in de lucht gooien.
Wij hebben ook vele jaren genoten van deze vakanties. Eerst met ouders en zusjes en later met onze eigen kinderen. Midden in de duinen in huisjes van het Gemeente Energiebedrijf in Hilversum. Door de duinen naar zee wandelen en door het dorp terug, langs de trampoline. Ik heb inderdaad altijd een voorliefde voor Egmond gehad. De mooie hetinneringrn blijven.
ook wij gingen ieder jaar met 8 man in een wessanen klein vakantiehuisje maar wat was het geweldig. ik vertelde het toevallig laatst nog op een verjaardag. deze herinnering blijft altijd dichtbij. diergaarde dan alle luxe van deze tijd
Mirjam, mijn naam is Ton Verwer. Ben jij misschien een dochter van Jan Timmer? Jan was een collega van mij bij Wessanen. Ook ik ging met mijn kinderen in een huisje van Wessanen (de Kikker) in de jaren tachtig. Vroeg in de morgen door de duinen een volle gasfles halen. Eenvoud is het kenmerk van het ware. Het waren zeer sobere huisjes, maar mijn kinderen en ook ik zijn het nooit vergeten hoe goed en hoe mooi dat was. In die tijd hadden bedrijven Wessanen, Honig, Verkade, Lassie, Hoogovens etc. ook een maatschappelijke functie. Veel Wessanenmensen bijvb. woonden in een huis van Wessanen. Aan de Wandelweg in Wormerveer had je het WOC, het Wessanen OntspanningsCentrum waar mensen en ook de allochtone medewerkers elkaar ontmoetten. Een ieder die bij het Zaanse Wessanen werkte was daar trots op en voelde zich daar goed en veilig. Een mooie tijd om op terug te kijken.
Mijn Opa en Oma huurden in de zomer 8 weken een huis in Egmond aan Zee. Kinderen en kleinkinderen gingen daar per gezin 2 weken op vakantie. Ik heb daar heerlijke vakanties gehad van 1954 tot 1963! "Oom Jaap" was daar de man die voor de strandstoelen zorgde. Dierbare jeugdherinneringen!
Egmond aan Zee ,was voor ons grote gezin de vakantie !Een maand aan het strand!Moeder minder stress vader bleef thuis.Bij de familie Gouda in de helft van hun huis wonen.Altijd geld krijgen van Piet Gouda voor een ijsje.Bij Lieftink.De Vooruit straat ,Mevr Belleman.Het vuurwerk tot slot.Allemaal bruin en moeder.uitgeruster.De zee heeft in mijn gezin nooit zijn aantrekkingskracht verloren!
leuk om dit telezen ik was met lien gouda getrouwd helaas overleden
hai kent u de familie Gouda.Ze woonden in een klein huis dat deelden ze in tweeën. Wehebben het erg leuk bij ze gehad.We kwamen altijd in de maand augustus.Piet had vogeltjes op zijn kamer.Was uw vrouw familie ?ik ben de jongste van het gezin en nu 71 ja ja !hg Saskia
Schandaal - Boek is niet te lezen via de Bibliotheek van Zaandam - Waardeloos dus.
Is het boek nog te verkrijgen. Zou dat heel,fijn vinden
mijn vader werkte bij de lassie en die hadden ook 2 huisjes was tijd heel gezellig kwamen altijd wel familie leden op visite en dan met ze alle voor het huisje zitten want binnen paste niet en lekker bramen plukken mooie tijd als het goed is staan de huisjes er nog steeds
Fantastisch ik zie het zo weer voor me. Wij gingen in de jaren 60 naar een huisjes in de duinen in Egmond aan de zee. Een heerlijke vacantie ,daar heb ik de liefde voor egmond aan zee opgedaan. Mijn vader werkte voor de vriesrobe in de staal. Er waren meer bedrijven die daar een huisje hadden . Ik ben er pas nog geweest
In huisje van bruynzeel! Mijn oudste broer werkte daar. Bramen zoeken,maakte moeders jam van, en water uit de pomp! Er kwam ook altijd een controleur(Gladbeek) was zijn naam kijken of je niet met teveel mensen was!
Wij hebben daar in een huisje van de Z.B B gezeten.
Wij zaten in de huisjes van Wessanen Laan ,die allemaal vogelnamen hadden ,meestal in de Patrijs Ze stonden in een duinkom en op het hoogste duin stond de Fabrieksvlag te wapperen Het water kwam uit de pomp en was te drinken toen der tijd Mede door mijn Opa konden we hier vakantie vieren ,want die werkte bij deze fabriek Fantastisch jeugd sentiment 👍
wat een leuke herinnering, ik mocht mee met de buren, naar een huisje, water tappen, met zijn allen opschuildertje. ik weet nog goed, dat we 1 iemand niet konden vinden. hij zat achter bij/in de bramenstruik. Zo enorm gezellig met elkaar, plezier en saamhorigheid
Mooi verhaal Niek. En dan op het eind van de vakantie een ijsje bij Lieftink op het pompplein. En nee, dat kregen we niet elke dag, tenminste wij niet. Ook de visboer kwam regelmatig het strand over met z'n paard en wagen. De foto bij het stukje is trouwens niet van de huisjes op het strand, dat is in de duinen.
Wat was dat een leuke tijd jaren met z’n elven daar geweest huisjes van Wessanen in de duinen
Mooi verhaal en veel herkenning. Zo trokken mijn ouders vele zomers in de jaren 60 met ons naar Egmond aan de Hoef. In een van de twee huisjes van Cacao de Zaan, het bedrijf waar mijn vader meer dan 25 jaar heeft gewerkt. De huisjes, genaamd De Zaan en De Korrel. Dit zouden zomaar de huisjes op de bovenstaande foto kunnen zijn. Midden in de duinen, geen kranen voorradig, maar water uit de pomp. Fijne zomers, mooie herinnering uit mijn jeugd jaren. Marga Taal
Enkhuizer Jodekoeken op tafel, hartstikke lekker en gezellig!