In 2015 ontdekten we dat er Zaankanters bestaan die zonder de Zaan kunnen leven. Ze verhuisden naar een – soms heel ver – buitenland voor de liefde, het avontuur of voor werk.

Als een ware Derk Bolt spoorden we ze op om hun schedel te lichten. Wat bewoog hen om de Zaan de rug toe te keren? En hoe schrijnend is het gemis?

Anno 2020 is de wereld veranderd, en na vijf jaar vonden we het tijd om bij te praten.

Vandaag doen we dat met:

Marielle Sengers

Woon je nog steeds op de plek waar je 5 jaar geleden was?

Ik woon nog steeds op dezelfde plek, maar ben er heel weinig vanwege mijn nieuwe baan.

Wat is er in de tussentijd veranderd?

Voor covid-19 werkte ik 15 jaar als reisgids in West Australië en meer recentelijk als facilitator voor outdoor school camps. Doordat ik mijn werk ben kwijtgeraakt, ben ik van industrie veranderd en werk nu als supervisor in een ijzerertsmijn 1300 km ten noorden van Perth in de outback. Ik overzie hier de bus-operations en manage een team van buschauffeurs.

Hoe ervaar je de ‘Corona-tijd’?

De corona tijd is voor mij een tijd van verandering en tegelijkertijd een uitdaging om niet bij de pakken neer te zitten nu de dingen anders lopen dan gepland. Het leert me ook om te vertrouwen en door te zetten.

Mis je de Zaanstreek?

Natuurlijk mis ik de Zaanstreek!

Wie wil jij hier de groeten doen?

Groetjes aan mijn moeder, vader, zus, familie en vrienden!

Extra weetje: Marielle werkt voornamelijk met mannen, maar wat wel leuk is, is dat de grootste trucks met name door vrouwen worden bestuurd, omdat vrouwen blijkbaar voorzichtiger zijn met de besturing en versnellingsbak!