Anneke van Dok: De Wortel van het kwaad
Het pleidooi voor een stadsverslaggever in De Orkaan van afgelopen week verdient meer bijval dan het in de lezersreacties kreeg.
Misschien bewijst het gebrek aan enthousiasme wel hoezeer `de luis in de pels’ in de vergetelheid is geraakt. Een doorgewinterde journalist prikt door mooie voorlichtingspraatjes heen, en knaagt alle dagen aan de wortels van het kwaad.
Vandaar mijn bijval; dit keer in de vorm van een rijm in plaats van een column.
De Wortel van het kwaad
Ach jij wortel van verlangen
Om te schrappen elk kritisch woord
En het daarna te vervangen
Voor een zinderend akkoordLiefst behield ik ‘t hemels zoet
En waste al het zwart
Dat mij zo proeven doet
Van aardse zinnensmartWat gewist is blijft toch knagen
knelt , wringt en verdringt
doet nieuwe tekst vervagen
verkleurt de zwartste inkt(Wortel en ui zonder kaan
Blijven gewoon wat ze zijn
Maar als ze samengaan
Smaken ze bijzonder fijn)
Goed en Kwaad hadden een affaire
enfin, ze hadden iets met elkaar
Dat was niet naar de zin der families
dat is wel zonneklaar
De hele zaak zette bij de familie Goed
kwaad bloed
Maar ze konden omwille van hun aard
niets veranderen dat wisten ze goed
De familie Kwaad was behoorlijk
ten einde raad
Ze tierden en ze vloekten onbedaard
zij wilden het beëindigen, dat was hun aard
Maar juffrouw Goed was zo gelukkig
en Kwaad voor ’t eerst eens niet nukkig
Ze liepen samen hand in hand
tot scha en schande van hun hele familieband
Uit protest ging Goed de slechte weg op
en Kwaad die volgde haar
Hoe deze affaire af zou lopen
wist echt niemand van die beiden daar
Ach wat, ze leven nu reeds samen
al meer dan eeuwenlang
Af en toe wordt Goed wat slechter
en Kwaad heeft ook wel eens wat afgang
Het zijn vrije keuzes
Ze moeten weten wat ze doen
Misschien door Goed te lieven
Houdt Kwaad uiteindelijk zijn fatsoen.
Wat in proza niet lukt slaagt soms op rijm