Een kampeerplaats zonder Wifi: dat viel even tegen. Niet televisie kijken op de laptop en zuinig omgaan met je bundel. We hadden we ook een plaats met Wifi kunnen boeken, maar voor een wissel was het te laat, want heel Geversduin stond vol. ‘Heeft u 4G? vroeg een aardige receptioniste, nadat ik tevergeefs had geprobeerd mijn column naar De Orkaan te versturen.’ Ik zou het echt niet weten.’
Door Anneke van Dok
Het was een Cold Turkey, maar na twee dagen waren we al van onze verslaving verlost. Een rondje fietsen leverde meer uitkijkjes op mooie landschappen en bijzondere architectuur op dan het Tv-programma Binnenste Buiten, en een spannend boek wint het met gemak van detective Vera. Bovendien was het bijzonder leuk om met en glas wijn in de hand te genieten van de prachtige natuurcamping van PWN en van de spelende kinderen, die het zonder spelautomaten en reuzeglijbanen moesten stellen. Ze hadden des te meer plezier op de van boomstammen gemaakte klimtoestellen en kabelbaan.
Ik vroeg me op enig moment af hoe het ook alweer was toen we alleen over een vaste telefoon beschikten. Zestig jaar geleden was zo’n toestel nog een bijzonderheid, want het was in de Willem Brinkman nog niet huis aan huis aanwezig. Als oom Cor uit Indonesië belde, zat onze familie klaar om allemaal een paar seconden iets tegen hem te zeggen. Tien jaar later, toen ik leerling-journaliste was, organiseerde De Typhoon een telefoon- dag voor familieleden van emigranten. Via de vaste telefoon mocht iedereen een paar minuten, op kosten van de krant, praten met een dierbare in Canada, Australië of waar dan ook. Het werd een vergetelijke dag, met ontroerende momenten. Sommigen hoorden de stem van hun zoon, of broer voor het eerst sinds jaren.
We zijn de laatste twintig jaar verwend met snelle verbindingen via onze iPhone en satellieten. Ik heb daar zelfs een beetje aan bijgedragen, toen Nederland het Europese voorzitterschap in 1997 op zich nam en ik als staatssecretaris van handel, namens Europa, mijn handtekening mocht zetten onder een pluriforme overeenkomst. Daarin beloofde zesentachtig landen hun luchtruim te openen voor draadloze telefonie. De voorzitter van de toenmalige KPN zwakte de betekenis van het akkoord wat af in zijn commentaar voor de radio: ‘Het is een mooi resultaat, maar vaste telefonie zal altijd nodig blijven.’
Eerlijk gezegd kon ik een kwart eeuw geleden ook niet voorzien, dat de jongeren van 2021 geen idee zouden hebben, wat ze met een ouderwets telefoontoestel moesten aanvangen.
onze moeders zaten tegelijkertijd in de gemeenteraad, maar we woonden ook nog in dezelfde straat. dat laatste wist ik niet. en we hadden telefoon.
Wat leuk je hier te ontmoeten . Wij woonden op 53. Ik heb je moeder nog eens geïnterviewd toen ze burgemeester werd.
Een nichtje van mij had wel eens een CD opgezet. Kort geleden logeerde ze bij ons en ik draaide een LP, vermoedelijk de debuut LP van The Holy Modal Rounders. Op het moment dat de pick-upnaald aan het eind van de groef op kant A was gekomen, vroeg ik haar of ze de plaat wilde omdraaien. Ze moest lachen en dacht dat ik haar beduvelde. Ze wist niet dat een LP twee kanten had. Ik was op mijn beurt verrast dat zij dat niet wist. Duidelijker dan dit kon de generatiekloof niet zijn.
Mooi Anneke!