Geef kinderen een bal en ze verbeelden zich beroemde voetballers te zijn, geef ze een houten stok en ze wanen zich ridders te zwaard. Geef ze een speelgoedgeweer en ze worden in hun fantasie gangsters. En dat in een tijd dat er dagelijks bericht wordt over steek- en schietpartijen. Niet alleen door tieners op Amerikaanse scholen, maar ook bij jou om de hoek.

Door Anneke van Dok

Waarom geven we kinderen van elf jaar een Gel Blaster die volgens een advertentie wel veertig euro kan kosten, los van de accessoires. Het is begrijpelijk dat omstanders die niet bekend zijn met blasters, maar wel over straatgeweld hebben gelezen, de politie bellen. Gelukkig wordt zo’n melding niet licht opgenomen, of met een ‘we gaan wel even kijken,’ afgedaan. Als je de Gel Blaster van dichtbij ziet, herken je het meteen als speelgoed, maar in een ‘gevecht’ op afstand heeft het voor een leek veel weg van een schietwerktuig.

Het is nog veel gevaarlijker om kinderen met zwarte plastic pistolen of mitrailleurs de straat op te laten gaan. Als het voor een echt wapen wordt aangezien, zal er hard worden ingegrepen. Niet alleen door de politie, maar ook door omstanders die de moed hebben om een schieter te ontwapenen. En dat gebeurt ook niet zachtzinnig.

Waarom geven we kinderen speelgoed cadeau, dat zo’n risico met zich meebrengt en waardoor een jochie van elf jaar met politieoptreden kan worden geconfronteerd. Europese regels ten spijt: messen, speelgoedwapens en blasters horen niet in de openbaarheid, punt uit. 

Door Anneke van Dok.