Net zo goed als er Covid- en klimaatontkenners bestaan, lopen er misschien nog wel mensen rond die de tijdswisseling negeren. Toen de zomertijd bijna een halve eeuw geleden werd ingevoerd, moest ik als journaliste gaan peilen of de nieuwe maatregel wel zou worden nageleefd.

Mij is toen gebleken, dat sommige boeren er een dubbele tijd op nahielden, omdat de zomertijd de biologische klok van het vee verstoorde. In de jaren erna stond de zomertijd steeds ter discussie, omdat ook mensen nadeel ondervonden van de tijdswisseling. Er deden zich allerlei psychische en lichamelijke klachten voor. Ikzelf, als echt ochtendmens, heb elke keer weer moeite om ’s avonds wakker te blijven, wanneer de wintertijd is ingegaan. Een uur na de aanvang van een concert of een toneelvoorstelling begin ik al te gapen. Toch zette ik het afgelopen weekend de klokken weer een uur terug.

De laatste tijd ontmoet ik ook oudere mensen, die zich de wet niet meer laten voorschrijven en die zich terugtrekken uit een voor hen ontoegankelijke digitale wereld. Omdat ze hun Digid- wachtwoord zijn vergeten, of niet in het bezit zijn van een iPhone. Of hem alleen gebruiken als ze iemand willen bellen, om het ding daarna weer uit te zetten. Er zijn ouderen die geen flauw idee hebben hoe je een e-mail verstuurt, een bijlage opent of hoe je een app installeert. Er zijn mensen die nog brieven versturen, waarin geen fouten staan omdat ze in alle rust en met een vulpen zijn geschreven. Mensen, die de rode kool met een mes fijnsnijden, in plaats van met een elektrische keukenmachine en die steevast roepen: ‘Doe je het licht uit?’, als je van de wc komt.

Deze groep ontwenners weet wel precies hoe je energie kunt besparen. Omdat ze nog geleerd hebben om een huishoudboekje bij te houden en een warme trui te breien. Van echte wol. Ze woonden, net als ik vroeger, met het hele gezin in een kleine huurwoning in een gezellige buurt, waar je mekaar hielp als dat nodig was. Misschien moeten we de klok weer terugzetten en proberen te genieten van eenvoud en saamhorigheid. Dankzij de terugkeer van een zorgzame en betrouwbare overheid, die bereikbaar en ontvankelijk is; ook door middel van een ouderwetse telefoon of een met de handgeschreven brief.