Wie had ooit kunnen bedenken dat de Zaanstreek, de plek van noeste arbeiders, makers en boeren met poten in de modder, ook nog iets op papier zouden kunnen krijgen dat hout snijdt op poëtisch gebied?
Orkaner streekdichter Frans Reichardt bedacht ’t: Versjeskade in de Verskade.
Deze week plaatsen we elke dag een gedicht dat werd voorgedragen. Na stadsdichter Lisa van Tongeren, Bas Husslage, Mario Overman en Wieke Hart, beklimt vandaag Orkaner Piet Bakker de zeepkist (het gedicht is hier na te lezen):
Vooruitlopend op de evaluatie: dit smaakt naar meer.
De foto boven van Piet is gemaakt door Edwin Kleiss.
Leuke voordracht. Bracht mij op het volgende: De Brug gaat open en weer dicht, De wachter heeft geen zicht, Vroeger kon hij alles zien, Was dat beter dan misschien, De klep die wil niet dicht, Dus branden blijft het rode licht, Iedereen staat stil, Hoe graag hij ook verder wil, Maar eens komt de tijd, Dat u tevreden verder rijdt.
Wat een mooi gedicht: ‘De Boten van Koole’. Bedankt, Piet!