Als ik ergens moeite mee had als burgemeester, dan waren het burenruzies. Daarom keek ik met veel belangstelling naar de pogingen van de Rijdende rechter en volg ik de ontwikkelingen op het Hembrugterrein met nog meer interesse. Ik hoop dat er nu snel een oplossing komt voor het slepende conflict aldaar.

Door Anneke van Dok

Ik heb altijd een wekelijks burgerspreekuur gehad waarvoor inwoners, ook op het laatste moment, een afspraak konden maken. Rond de eeuwwisseling kreeg ik concurrentie van interne klachtencommissies, klachtencoördinators, mediators en een provinciale ombudsman, maar ik bleef mijn spreekuur houden. Buiten de bureaucratie om. Ik kreeg vaak te maken met mensen, die vastliepen omdat ze de stadhuisregels niet konden lezen of begrijpen. Soms kwam men vertellen dat men zichzelf niet goed begrepen of niet goed behandeld voelde.

Een officiële klacht indienen was voor gewone mensen was een stap te ver, een gesprek met de burgemeester vonden ze veiliger en doeltreffender. Bovendien kon je daar later een beetje over opscheppen; zo van “ik was laatst nog…” Ik op mijn beurt hield feeling met een samenleving, die steeds complexer werd; door de toename van mensen met een niet Nederlandse herkomst, door het ontbreken van een praatje of een koffie-uurtje omdat buurman en buurvrouw beiden werkten. Als je elkaar niet kent, is een misverstand gauw geboren. En dat misverstand wordt een conflict, wanneer geen van de buurlieden het initiatief neemt om het bespreekbaar te maken.

Ik heb in al die jaren één ding geleerd: er moet eerst een evenwicht worden gecreëerd in de belangen van beiden. Als de ene partij zich vernederd, misdaan en onrechtvaardig behandeld voelt, heeft de bovenliggende partij er baat bij de boel weer in evenwicht te brengen. Soms door bakzeil te halen, maar nog veel vaker door een win-winsituatie te accepteren. Als dat niet tot stand komt, blijft het hommeles en worden beide partijen ongelukkig. Jouw auto op de stoep voor het huis van je buurman, lijkt een mug, maar die kan uitgroeien tot een olifant. En een drumstel maakt tien keer meer lawaai, wanneer je mot hebt met je buren.

Door Anneke van Dok. Foto: De enige Zaanse olifant die wij in het foto-archief hebben (appartementen-complex aan de Oostzijde).