Minister Sigrid Kaag wil het handje- contantje-geld behouden. Dit zou in het voordeel zijn voor mensen met een smalle beurs. Met echt geld in de knip is het eenvoudiger om het huishoudbudget te beheren. Toen ik daarover op de radio hoorde vertellen, dacht ik meteen: ‘Wanneer kreeg ik mijn salaris voor het laatst in loonzakje, met meiers, snippen, geeltjes joetjes, knaken en pieken?

Door Anneke van Dok

Was dat bij De Typhoon, nadat ik daar in 1969 als leerling-journalist was begonnen, of ging het toen al over de giro. Daarvoor werkte ik bij zaken waar het loon nog wel contant werd uitbetaald. Toen ik nog een kind was, spraken mijn ouders nooit over geld, maar ik wist van een vriendinnetje in de Willem Brinkmanstraat dat sommige uitgaven bij haar thuis tot vrijdag moesten wachten, omdat het loonzakje dan werd uitgereikt.

We zijn zo gewend geraakt aan pin en tikkie, dat ik verbaasd ben als een ijscoman om echt geld vraagt. De kapper heeft zijn fooi ook liever contant. Die verbazing werd verbijstering toen ik bij de kassa van Lidl in Rennerod (Rheinland Pfalz) wilde pinnen. Daar werd mijn wereldpas niet geaccepteerd. Ik probeerde mijn andere pinkaarten, maar die werden eveneens afgekeurd. En dat met een lange rij achter mij. Ik moest mijn boodschappen laten staan en naar de Sparkasse rijden om geld te pinnen. 

Daar werd ik niet afgewezen, dus voorzag ik mezelf van een flinke bundel euro’s. Dat was maar goed ook, want in het campingrestaurant kon ik evenmin pinnen. De campingbaas reageerde laconiek. In zijn woonomgeving was het heel gewoon om met geld te betalen in plaats van met plastic. En ach ja, het kwam vaker voor dat een Nederlandse betaalkaart werd geweigerd. Ik ben nu gewend aan die dikke portemonnee in mijn tas. Als ik straks moet tanken, wil ik geen verrassingen meer.

En inderdaad, echt geld geef je minder makkelijk uit, want je ziet het slinken.