We schreven al vaak over Station Zaandijk Zaanse Schans. Te vaak. En vrijwel nooit in positieve zin (terwiijl we dat zo graag zouden willen). Het station is een belichaming van alles wat er mis kan gaan: kapotte liften, treurige horeca, wateroverlast, niet werkende klokken, onzichtbare (peperdure) kunst, niet nagekomen beloften, gedoe met de fietsenverhuur, achterstallig onderhoud, lekkage, en veel reparatiespie over het algemeen tot weinig resultaten leiden. Wat het visitekaartje voor toeristen die de Zaanse Schans gaan bezoeken zou moeten zijn, is vooral een treurige entree.

Bij ons vorig bericht (17 januari) waarin we narigheid nog eens allemaal opsomden, spotten we ook een mega-graffiti op de muur – die dwars over het onzichtbare kunstwerk was gespoten zodat het nog onzichtbaarder werd. Daar wordt inmiddels ingegrepen. Siem van Westen spotte de schoonmaakploeg die het kunstwerk weer iets minder onzichtbaar moet maken (hij verzuchtte: “Was er eens wat kleur…”).