Mijn column De wereld op zijn kop over het misbruik van Airbnb van vorige week heeft behalve veel beroering ook een groot misverstand opgeleverd: een strak handhavingsbeleid leidt niet tot heksenjacht, maar beschermt juist de goedwillende burgers.
De Orkaan wees gisteren al op de consequenties van de uitspraak van de Raad van State: een gemeente moet zijn handelen baseren op wetsregels en vastgesteld beleid. Een te coulante overheid dient zijn burgers niet, maar zet de deur open voor misbruik.
Door Anneke van Dok
Als staatssecretaris van economische zaken was ik ooit verantwoordelijk voor de reductie van administratieve lasten. Ik kwam er echter al gauw achter, dat veel regels voor het bedrijfsleven hinderlijk zijn, maar voor een consument juist nuttig. Niemand wordt enthousiast van formulieren, het liefst stapten we naar het stadhuis om onmiddellijk een toezegging of een subsidie los te krijgen -bonnetje hoeft niet.
Helaas is bureaucratie een pendant van behoorlijk bestuur; mits de regeldwang niet doorslaat naar muggenzifterij of wanbeleid, zoals bij de belastingdienst is gebleken. Tijdens mijn bestuurlijke loopbaan ben ik ook tegen varianten van ‘vrijheid blijheid’ tot ‘mag niet – kan niet – wil niet’ aangelopen. Mijn devies aan medebestuurders en ambtenaren was altijd: Wees dienstvaardig, maar ook zorgvuldig, doorzichtig en controleerbaar.
In mijn kritische roman Het jaar van de held, heb ik de scheve schaatsen beschreven, die ik in mijn carrière zelf bereed of anderen zag rijden. Meestal liepen goede bedoelingen met een slecht uitgangspunt en een ondoordachte afwerking, uit op een uitglijder. Wie schuin begint, eindigt altijd scheef.
Ik hoop dat de uitspraak van de Raad van State leidt tot een duidelijk regime in heel Nederland. Zodat de toerist krijgt wat hem toekomt en de student nog een kamer kan huren voor een redelijke huur. Het woningbestand moet worden gebruikt waarvoor het is opgericht: om woningzoekenden een dak boven het hoofd te geven. We kunnen ons de komende jaren geen misbruik van schaarse middelen meer permitteren.
Ik vraag u begrip voor de onparlementaire taal in mijn stukkie van vorige week. Een columnist is nu eenmaal kort van stof en een boze columnist ziet de nuances soms over het hoofd.
Blij met de uitspraak van de Raad van State maar met alleen een uitspraak zijn we er niet. Eenduidig beleid zou fijn zijn, ik lees veel over dit onderwerp waarbij de regels in de ene gemeente anders zijn dan in de naastgelegen gemeente. Heel verwarrend.
Op zich is dit een logisch gevolg van decentralisatie. Amsterdam heeft last van (toeristische) drukte, en wil geen nieuwe hotels en heeft last van Airbnb. Zaanstad kent grote woningtekorten, en heeft last van de onttrekking van woningen aan het woningvoorraad. Maar in andere gemeenten gelden andere belangen, en die willen dan misschien ook wel andere regels. Als in een streek juist meer toeristen gewenst zijn, er veel mensen zijn die kamers over hebben of er is veel leegstand, en er is geen ruimte om hotels te bouwen bijvoorbeeld, is het misschien juist wenselijk beleid te voeren om vakantieverhuur mogelijk te maken. Voor de duidelijkheid van regels is het misschien fijn als overal hetzelfde geldt, maar wil je echt in Jisp hetzelfde parkeergeld als in Amsterdam gaan vragen bijvoorbeeld?
Door deze uitspraak zijn plots de regels in alle gemeenten hetzelfde: vakantieverhuur is niet toegestaan, de enig overgebleven regel is de Huisvestingswet en die is in iedere gemeente hetzelfde.
Helemaal mee eens, Anneke. Ik lees je columns met plezier.