Onze huisarts in mijn kindertijd in de vijtiger jaren in Wormerveer was dokter Klopper. Een lieve kundige man die in een prachtig houten herenhuis woonde aan de Marktstraat 91. Hij woonde vlakbij ons, even de Oranjestraat uitlopen, de Paul Krugerstraat in en je stond in zijn wachtkamer. Heel wat keren heb ik daar gezeten met mijn kinderkwaaltjes.
Door; Ans Roelofsen
Naast het doktershuis lag de begraafplaats. Een prachtig speelterrein voor mij en mijn vriendinnetjes. Na schooltijd waren we daar vaak te vinden. We vulden dan de emmer die altijd bij de kraan stond, met water, pakten de borstel erbij en gingen aan de slag. Allereerst zochten we de graven op van mensen waar een foto op het graf was geplaatst, we deden dan net of het een beetje familie van ons was. We schrobten de steen, haalde afgestorven plantjes weg en verschoonden het water in de bloemenvazen. Als het er voor ons doen weer keurig uitzag gingen we naar het Kinderhofje. In een apart gedeelte van het kerkhof lagen de kleine kinderen begraven. Het was altijd een heel speciaal plekje voor ons. Er lag speelgoed, zoals beertjes en engeltjes en soms brandde er een lichtje op het grafje. Vaak waren deze grafjes van broertjes of zusjes van onze klasgenootjes….
Die bijzondere band die ik met het kerkhof had, kwam denk ik door mijn vader. Hij was jarenlang vrijwilliger bij begrafenisvereniging Sint Barbara.
Het was zijn taak om de doden af te leggen, ze te wassen, en hen aan te kleden zoals de familie het graag zag. Ik kan me als kind nog goed herinneren dat er vaak ‘s nachts aan de deur gebeld werd, telefoon hadden wij thuis pas veel later, en na een paar keer langdurig bellen kwam mijn vader dan snel naar de voordeur voordat de rest van ons gezin wakker zou worden. Boven in de kast in de huiskamer stond altijd een speciale doos klaar. Wij mochten daar niet aankomen, want daarin bewaarde mijn vader zijn handschoenen die hij voor het afleggen gebruikte. Ik was heel trots op mijn vader. Hij klaagde nooit en deed dit werk met liefde. Hoe lang hij dit gedaan heeft weet ik niet, maar zeker zo’n 20 jaar.
De begraafplaats aan de Marktstraat is aangelegd in 1867 en heeft nu de status van een gemeentelijk monument.
De foto is gemaakt door Tom Tulleken.
Dag Ans, Begraafplaatsen hebben voor mij ook altijd iets magisch gehad, ik snap dat jij het als kind een fijne speelplaats vond. Op die oude Wormerveerse begraafplaats ben ik nooit geweest, je hebt me nieuwsgierig gemaakt. Wat een leuk inkijkje in je jeugd. Ik denk dat jij een collega van me was bij Linoleum Krommenie (Forbo) in de zeventiger jaren. Lisa Plat
Hallo Lisa, wat bijzonder om van jou een berichtje te lezen. Wij hebben inderdaad een aantal jaren met elkaar gewerkt bij Linoleum Krommenie. Een fijne tijd en heel erg leuk om jou als collega te hebben. Ik heb er mooie herinneringen aan. Misschien leuk om elkaar eens te spreken Lisa? Hartelijke groet Ans
Ans,wat mooi om te lezen ,jou belevenis als kind en wat mooi dat jullie de graven verzorgden van groot en klein ,wat zullen ze blij zijn geweest met jullie liefdevolle zorg voor al die familie,s,Ik kon het helemaal voor me zien,jullie zo bezig op de begraafplaats , heel beeldend verteld en mooi die handschoenen van je Vader te benoemen ,die hebben ook een heel belangrijke functie gehad,bedankt voor je verhaal
Dank je wel Nellie! Was altijd fijn om te doen.
Wat een mooi verhaal Ans zo jong jullie de afgestorven plantjes, stenen schoonmaken en de bloemenvazen water verschonen van de graafjes is wel heel bijzonder ik kijg er kippenvel van. Het is ook heel mooi en apart dat jullie vader dit gedaan heeft want er zijn er niet zoveel die het doen. Bedankt voor je mooie verhaal.
ans, mooi beschreven. daarnaast was je vader ook ehbo'er en luide hij de kerkklok.
Dat van de kerkklok luiden wist ik niet Jan. Wel een echte EHBO’er inderdaad. Hij was heel sociaal en deed veel,voor de gemeenschap in Wormerveer.