Tag Archives: ans roelofsen
Ans Roelofsen-Noom: De Wasketel
Als ik mijn was in de wasautomaat stop en ik hem er na enige tijd weer schoon en gecentrifugeerd uit haal, denk ik vaak met weemoed terug aan mijn moeder. In de jaren ‘50 en ‘60 werd de was bij
Ans Roelofsen-Noom: Dat lust ik niet!
Ik ben als kind een erg slechte eter geweest. Met name groente, dat ging er bij mij bijna niet in. Als ik het zag, moest ik al koren. Behalve groente, lustte ik ook geen gekookte aardappelen, geen jus, geen boter
Ans Roelofsen-Noom: De kruidenier
Bij ons thuis hadden wij een keer in de week een vaste gast. Deze gast kwam elke donderdagmiddag zo rond 16.00 uur bij ons. Hij hoefde niet aan te bellen, want de deur stond altijd voor hem open. Mijn moeder
Ans Roelofsen-Noom: Als je haar maar goed zit…
De drie oudsten in ons gezin waren meisjes, alle drie jammergenoeg met heel onwillig haar. Geen krullen, geen blinkende schuifspeldjes en al helemaal geen strik. Mijn moeder hield niet van ‘opsmuk’ en dat vonden wij natuurlijk heel erg jammer. Door
Ans Roelofsen-Noom: Het Loonzakje
Mijn vader Martien Noom werkte in de 50’er jaren in de weverij van Van Leyden in Krommenie. Ze maakten daar onder andere zeildoek. Hij werkte daar in ploegendienst en moest geregeld ‘s morgens om zes uur beginnen. Naast de weverij
Ans Roelofsen: Bulletje en Boonestaak
Een herinnering uit 1959 Met ons gezin van zes kinderen woonden wij in de Oranjestraat in Wormerveer. Mijn zus Ria en ik sliepen in onze jeugd altijd naast elkaar. Dat was best gezellig. We hadden een kleine slaapkamer met een
Ans Roelofsen: De iglo
Ans Roelofsen-Noom (1951) is geboren in Wormerveer. Ze groeide daar op, maar verkaste naar Hoogkarspel voor de liefde. Daar verdween de liefde voor de Zaanstreek niet. Integendeel: met de jaren lijkt het sterker te worden. Ze schrijft herinneringen aan haar
