Ons geheugen is een onbetrouwbaar fenomeen. Dat ondervond ik afgelopen weekeinde, toen ik een dag te vroeg kwam voor het concert van Marcel Kapteijn, in de Vermaning aan de Westzijde. Zijn optreden was pas de volgende dag.
Door Anneke van Dok
Daarom werd de zaterdag besteed aan een Zaans wandelrondje en kwamen we op zondag terug voor het beloofde concert, dat de extra rit dubbel en dwars waard bleek. Het publiek was niet talrijk, maar wel enthousiast.
Enfin, de wandeling door mijn vroegere krantenwijk (Stationsstraat en wijde omgeving plus de Westzanerdijk) begon bij het Ruiterveer met een kiftpartijtje. Waar legde het pontje nou precies aan? Om de wandeling toch een beetje gezellig te houden, raadpleegde ik een dame op leeftijd, die er erg Zaans uitzag. Hoewel ze was geboren en getogen in Wormer, maakte ze ons een beetje wegwijs.
Naast de stoffenwinkel, waarvan zij en ik de naam vergeten zijn, was vroeger de Zaanlandse schoenhandel. In een van die twee panden kochten we een ijsje dat ons herinnerde aan Jamin naast het pand van Taft (dat er nog wel was). Modehuis De Duif had dure jurken en jassen, die nu niet meer verkocht worden in de Westzijde. Maar bij kledingwinkel HET kun je voor een zacht prijsje merkkleding kopen, die aan een tweede leven toe is.
Het was gezellig druk in de stad. Op de terugweg bleven we even stilstaan bij het net geopende Distrikthotel. Daar kregen we een kop koffie aangeboden, nadat ik verklapte er ooit te hebben gewerkt. Op de plaats waar ik vroeger mijn stukkies tikte, ligt nu misschien wel een dikke Duitser te slapen.
Uiteindelijk kwamen bij het modewinkeltje SIS, waar Cremertje me zestig jaar geleden in de pauze van het Zaanlands Lyceum van snoep voorzag. Ik heb er een knalrode trui gekocht. Niet uit politieke overwegingen, maar omdat rood mij vroeger zo goed stond. En dat bleek nog steeds het geval te zijn.
Het interieur van De Vermaning zag er zondagmiddag precies zo uit als ik me herinnerde. Zelfs de stoven waren er nog aanwezig. Ik koos een stoel op de plek waar ik vroeger naast mijn moeder de dienst uitzat. Marcel Kapteijn, Nico Dobber en Sander Schuurman zongen geen psalmen, maar wel de sterren van de hemel. Ik heb hun CD gekocht, ter herinnering aan een heuglijk weekend.
Door Anneke van Dok.
De markt was in 69/70 tijdelijk rond het Roggeplein georganiseerd omdat de Rozengracht werd heringericht. Ik mocht aan het eind van de dag helpen met het afbouwen van de marktkramen. De chauffeur van de voorop rijdende tractor Andries (?) Beerenbroodspot liet me als 13-jarige zijn tractor besturen, zodat hij een shaggie kon roken en over mooie meiden kon kletsen. Met het Ruiterveer ging ik vanaf 1965 op zaterdag rond 12 uur van de Klampersstraat en de Oostzijde om bij Chinees restaurant Kota Radja in de Westzijde een portie nasi te halen wat mijn moeder daarna thuis verder opwarmde en er een extra ei bij bakte tot mijn vader thuis kwam. Voor een overtocht betaalde ik 6 cent. Het hing van het humeur van de gebroeders pontbazen af of ik boven in de stuurhut mocht staan. Ik pleit voor een terugkeer van dit pontveer.
Wat een leuk geschreven stukje en voor ons heel herkenbaar. Van het pontje heb ik vroeger veel gebruik van gemaakt, vooral toen de markt tijdelijk aan de oostzijde kant was. Waarom weet ik niet meer, maar er werd altijd druk gebruik van gemaakt.
leuk stukje weer Anneke, terug naar vervlogen tijden en gemixed met huidige tijden, dank! Plaatje https://www.deorkaan.nl/wp-content/uploads/2023/08/breien-kok.jpg
Dat pontje zou Zaanstad nu weer in gebruik moeten nemen inplaats van weer plannen te gaan maken voor een brug t.h.v. het Verkade complex. Voor fietsers en wandelaar is het pontje een stuk gezelliger, dan weer een stijle brug.
Ben ik helemaal met je eens!!
Naast Snoek zat niet de Zaanlandse maar Van de Stad.
"DIKKE Duitser"? Aanvullende informatie: Het gemiddelde gewicht van de Nederlandse volwassen man is momenteel 85,0 kg. De Duitse man weegt gemiddeld 85,8 kg ... !!
Het was stoffenhandel Snoek in de Westzijde.