Tag: merel kan

Merel Kan: Kut krant

Het zijn roerige tijden. Het nieuws uit Oostzaan moet gevolgd worden, we struikelen over Dries, beklimmen de Bullekerk, redigeren stukken, de nieuwsbrief moet er om 12:00 uur uit, we bouwen aan de Juniorredactie, modereren reacties… En ergens volgend jaar loopt de uitzendvergunning van RTVI Zaanstreek af. Samen bekijken we hoe een optimaal Zaans journalistiek nieuwsplatform […]

Merel Kan: Zaanse Piemelkaaskaars

Als Orkaankracht verdien je weinig tot niets en eigenlijk nog minder dan niets. Je hoort me niet klagen, maar misschien is dat de reden dat ik bleef kauwen op het nieuws dat actrice Gwyneth Paltrow dure kaarsen verkoopt die een vaginageur verspreiden en die als warme broodjes over de toonbank gaan. Ik ruik geen kut, […]

Merel Kan: Afgehandeld

Een indringende brom. Het stomme aggregaat van dat schip de Tian EN uit China hield me uit mijn slaap. Niet dat ik het zelf hoorde, ik slaap gelukkig helemaal in Oostzaan, maar alleen al de gedachte aan een irritante zware bromtoon doet wat met je. In de Alaskahaven, aan de overkant van het Noordzeekanaal bij […]

Merel Kan: Hebbes!

Eergisteren plaatsten we een stukje over de politie Zaanstreek die opriep personen zelf aan te spreken als je vuurwerkoverlast ervaart. De reacties waren niet van de lucht en er werd moord en brand geschreeuwd omdat een oudere heer en een operazangeres die dat hadden gedaan er niet zonder kleerscheuren vanaf waren gekomen. Je zou als […]

Merel Kan: Eigen land

Het plaatje van de oude Marokkaan tegen de muur van Honig aan het Hannie Schaftplein was zo mooi, dat ik mijn boodschappentassen op de grond zette en naar mijn telefoon greep om een foto te maken. Zijn gezicht zat vol diepe lijnen die deden denken aan droge woestijngrond en boven zijn ogen en op zijn […]

Merel Kan: Geflipt

In zijn kleine (groene?) Citroën die gedateerd was maar nog lang niet zo cool dat hij oldtimer genoemd kon worden, reden we richting Leeuwarden over de afsluitdijk. Mijn advocaat zat achter het stuur. Het was zijn allereerste zaak, en hij mocht mij verdedigen tegenover een vuige tapijtreiniger uit Oudemirdum. Ter hoogte van het Kazemattenmuseum zagen […]

Merel Kan: Schreeuwende minderheid

Beste jongens van de Zaanse PVV, Opvoedkundig schijnt het soms beter te zijn om geen aandacht te geven aan ongewenst gedrag. Toch heb ik het gevoel dat er ergens diep binnenin die boze Zaanse PVV-mannen kleine jongetjes schuilen die het heus niet slecht bedoelen. Iemand moet alleen vertellen waar het misgaat, en ik zal een […]

Merel Kan: Koop lokaal

Mijn oudste zus Josefien werd een maandje geleden in het NHD als centerfold met een nietje in haar buik tentoongesteld in de rubriek ‘Markant’. De schrijver van het vrij lange stuk verklaarde haar nog net niet heilig en noemde haar ‘De brenger van plezier’. Het bracht mijn middelste zus en mij ertoe herinneringen op te […]

Merel Kan: Lastige kinderen

‘Lastige kinderen op school moeten stevig kunnen worden aangepakt’. NH Nieuws besloot gisteren een peiling online te zetten als ludieke inhaker op de verdrietige situatie die is ontstaan op basisschool De Voorzaan. ‘Ja, dat moet kunnen’ kon je antwoorden of ‘Nee, dat gaat te ver’.   Collega’s val ik niet graag af, maar wat wordt […]

Tine van Beijeren (105) deelnemer De Grote Zaanse Geschiedenisquiz

Vanavond zal het er weer hard aan toe gaan in het Zaantheater waar de Grote Zaanse Geschiedenisquiz gespeeld zal worden. Hoewel deelnemers politiek correct melden dat meedoen belangrijker is dan winnen, leert een belrondje lang de Zaanse messenslieps (messensliepers?) dat ze overuren draaien. Vorig jaar was Daphne Stechweij de jongste deelnemer, zij scheelde maar liefst […]

Merel Kan: Zelf nadenken

Dirk Hofland, Beene Dijkstra, Jan van der Weerd, Cornelis Dijksterhuis en Jan Goldschmeding werden 75 jaar geleden doodgeschoten aan de Zaanweg in Wormerveer. Vanaf 2011 hield ik me, met een club mensen die voornamelijk bestond uit vrijwilligers, intensief bezig met de Tweede Wereldoorlog. En dan met name met wat er gebeurde in de Zaanstreek. We […]

Merel Kan: De verwassene

Willem ontmoette ik zo’n anderhalf jaar geleden. Het was een grote, stevige kater. Volgens mij had hij rood moeten zijn, maar zijn vacht had een gekke, onbestemde oranje/witte kleur waardoor het leek alsof hij vaal verwassen was. Zijn houten Zaans groene huisje staat helemaal aan het begin van ons pad. Toen hij er kwam wonen […]

Heb je nieuws voor ons?
Tip de redactie!